تاثیر آلودگی هوا بر سلامت ( قسمت دوم ) : خانه ها در مناطق سردسیر که پنجره ها همیشه بسته است و هوای تازه از
بیرون به داخل خانه ها جریان ندارد، معمولا آلودگی هوای بالایی دارند به ویژه در
کشوری نظیر کانادا که به دلیل رادیواکتیویته خاک و آب در بیشتر مناطق، آلودگی به گاز
رادون بالا می باشد (میزان ابتلا به سرطان ریه در کانادا: ۳۸ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر).
هوا دارای اکسیژن می باشد که سلول های بدن برای ادامه زندگی به آن
نیاز دارند. نفس کشیدن باعث ورود اکسیژن به ریه ها و تخلیه گاز دی اکسید کربن خون
از طریق ریه ها می گردد.
هوای ورودی به ریه ها ممکن است حاوی ناخالصیها و آلودگیهای آسیب رسان
نیز باشد. در مناطقی که آلودگی طبیعی زیاد می باشد و یا فلزات سنگین (مانند
اورانیوم، نیکل و غیره) استخراج میشوند و پسماندهای عملیات معدن کاری در طبیعت رها
می گردند، این آلودگی ها در طبیعت پراکنده شده و مردم با تنفس غبار آلوده به فلزات
سنگین ممکن است دچار آسیب سلولی در ریه گردند.
خطر سرطان زا بودن درنمکهای
ایرانی کمتر است، اما در سالیان اخیر ایران اقدام به واردات نمک خوراکی از اتحادیه
اروپا نموده است .
با علم به مضر بودن نمکهای آلوده به فلزات سنگین، کشورهای اروپایی
مانند بلغارستان، نمک طعام را از خاورمیانه وارد می کنند و حتی برخی مهاجرین در
استرالیا، نمک طعام تولیدی در عربستان را مصرف می کنند.
تاثیر
تولید انرژی و رادیکالهای آزاد بر سلامت بدن انسان :
برای انجام فعالیتهای روزانه به تولید انرژی نیاز دارد. این چرخه
تولید انرژی سلولی در بدن منجر به مصرف گاز اکسیژن و تولید آب، دی اکسید کربن و
اسیدها می شود که در نهایت از سلول ها خارج گردیده، وارد خون می شوند و از بدن دفع
می گردند.
علاوه بر این، مصرف شدن اکسیژن در سلول های بدن برای تولید انرژی،
باعث تولید رادیکال های آزاد نیز می گردد.
در موردظروفی
که برای آشپزی مورد استفاده قرار می گیرند، اگر این ظروف از مواد سمی و فلزات
سنگین ساخته شده باشند (مانند ظروف تفلون)، مواد شیمیایی به مرور از آنها به غذا
وارد شده و همراه آن خورده می شوند و در نتیجه خطر ابتلا به سرطان را بالا می
برند. .
سبزیجاتی که در دمای بالا و در معرض هوا پخته می شوند، سرخ میشوند و
یا آبپز می شوند، به دلیل بالا رفتن قابلیت واکنش ویتامین ها با اکسیژن هوا در
دمای بالاتر، اکسید شده و قسمت قابل توجهی از ویتامین های آنها از بین می روند.
مصرف گوشتی که در دامداری کارخانه ای تولید می شود یا دامی که آب
آلوده به فلزات سنگین را نوشیده است سبب ورود بیش از حد مواد سمی و فلزات سنگین به
بدن مردمی میشود که آنها را مصرف می کنند.
مصرف این گوشت و لبنیات تولید شده در دامداری صنعتی به افزایش خطر
ابتلا به سرطان به ویژه سرطان پستان) منجر می شود. مردم ایران با توجه به اینکه
گوشت قسمت مهمی از غذاهای آنها را تشکیل می دهد، از این ناحیه آسیب پذیر هستند.
در مورد گوشت ماهی، برخی فلزات سنگین و رادیو اکتیو نظیر رادیوم
عمدتا در استخوانهای ماهی رسوب میشوند، اما بعضی دیگر نظیر سرب در قسمت گوشتی
انباشته میگردند.
در نتیجه، غذاهای دریایی به ویژه میگو و ماهی اگر از آبهای آلوده به
فلزات سنگین و مواد رادیواکتیو صید شوند، ممکن است حاوی مقادیر قابل ملاحظه ای سرب
بوده و سرطان زا باشند.
کشورهایی که مصرف گوشت کمتر دارند و میزان گوشت مصرفی آنها عمدتا
ماهی صید شده از آبهای غیر الوده میباشد، پایین ترین میزان ابتلا به سرطان پستان
را دارند.
در مورد نحوه پختن گوشت در کشورهای غربی، آنها ابتدا گوشت را بر روی
صفحات فلزی داغ (یا ظروف داغ روی آتش) قرار میدهند. در اثر حرارت دیدن گوشت بر روی
این صفحات داغ فلزی (barbeque)، قسمتی از آب درون گوشت که حاوی باکتریها و مواد سمی میباشد از
گوشت خارج میشود.
سپس این آب خارج شده از گوشت از اطراف آن به طور کامل تخلیه میشود و
بعد پختن گوشت برای تهیه غذا ادامه مییابد.
نحوه کشتار حیوان بر کیفیت گوشت و واکنش بدن نسبت به خورده شدن آن
بسیار تاثیرگذار میباشد. زمانی که حیوان کشته میشود و ضربان قلب متوقف میشود،
اکسیژن رسانی به سلولها قطع میگردد و در حالی که سلولها برای زنده ماندن تلاش
میکنند، آخرین باقی مانده اکسیژن در بدن را در آخرین لحظات زندگی خود مصرف میکنند.
در این فرایند، صدها میلیارد سلول در عرض چند دقیقه همزمان میمیرند و
گاز دی اکسید کربن، اسیدها و مواد سمی از این سلولها خارج و به خون وارد میشوند.
در نتیجه، خون این حیوان کشته شده در عرض چند دقیقه تبدیل به مایعی
بسیار آلوده میگردد. اگر این خون آلوده به سرعت از بدن حیوان تخلیه نگردد، سبب
آلودگی گوشت میگردد.