عوارض داروها در شیمی درمانی :

 در این بخش به برخی از عوارض داروها در شیمی درمانی اشاره می کنیم .

بواسیزوماب:

آنتی بادی مونوکلونال دیگری است که از رشد و ایجاد رگهای خونی جدید که برای سلول های سرطانی ضروری می باشد، جلوگیری میکند.

اما اثرات جانبی این آنتی بادی نیز مانند فشار خون بالا و آسیب های کلیوی قابل توجه است.

لاپاتینیب:

نوع دیگری از روش هدف درمانی است که در مراحل پیشرفته سرطان پستان استفاده می شود.

این دارو با وارد شدن به درون سلول ها در مکانیسم های درگیر در گیرنده های HER۲ و HERI اختلال ایجاد می کند.

این دارو اغلب به شکل کپسول و همراه شیمی درمانی استفاده می شود.

اغلب در بیمارانی که مقاوم به شیمی درمانی و هرسپتین شده اند کاربرد دارد.

شایع ترین عوارض جانبی این دارو شامل :

اسهال، تهوع، استفراغ، ضایعات پوستی و سندروم دست و پا که همراه بی حسی، گزگز شدن، قرمزی، تورم و ناراحتی دستها و پاها می شوند، هستند.

وضعیت گیرنده های هورمونی :

گیرنده ها، پروتئین هایی روی سطح خارجی سلول هستند که می توانند به هورمونهای در گردش در خون متصل شوند.

استروژن و پروژسترون، هورمون هایی هستند که اغلب به این گیرنده ها متصل شده و به رشد سلولهای سرطانی پستان کمک کرده و آنها را تغذیه می کنند.

می توان نمونه بیوپسی را از نظر داشتن گیرنده های استروژن یا پروژسترون بررسی کرد.

اگر نتیجه مثبت باشد به عنوان گیرنده استروژن مثبت، یا گیرنده پروژسترونی مثبت، شناخته می شوند.

دو نوع گیرنده استروژن با نام های هو لا وجود دارد.

این گیرنده ها توسط کد ژنتیکی مخصوص بر روی کروموزوم های متفاوتی دستور ساختشان داده می شوند و به عنوان عضوی از سوپر فامیلی گیرنده آستروئید باهم شباهت (همولوژی) دارند.

اما از نظر الگوی توزیع، ساختار و قدرت اتصال به لیگاند با هم اختلاف دارند.

نسبت بالای ERB با سطح بالای تکثیر سلولی مرتبط است.

معمولا این نوع سرطان نسبت به انواعی که گیرنده ندارند، از نظر نتیجه درمان بهترند.

چون پاسخ بهتری به درمان هورمونی می دهند.

از هر ۳ سرطان سینه، ۲ مورد حداقل یکی از این گیرنده ها را دارند.