شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا یکی از راههای درمان این بیماری است که شانس بهبود افراد را افزایش می دهد. شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا به روش های مختلف و با داروهای متفاوت بر اساس صلاحدید پزشک جهت بیشترین کمک به بیمار انجام می شود.

در شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کنند. این داروها مانند سلولهای سرطانی به سلولهایی که به سرعت رشد می کنند حمله کرده و آنها را از بین می برند. اما برخی از سلولهای طبیعی نیز در بدن رشد سریعی دارند. به همین دلیل ، شیمی درمانی می تواند به آن سلول ها نیز آسیب برساند و عوارض جانبی متعددی در فرد ایجاد کند.

سرطان کیسه صفرا یک سرطان نسبتاً غیر معمول با شیوع کمتر از ۲ مورد در هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال در ایالات متحده است. این بیماری به خصوص در آمریکای مرکزی و جنوبی ، اروپای مرکزی و شرقی ، ژاپن و شمال هند رایج است و همچنین در گروههای قومی خاص معمول است. این بیماری اگر به اندازه کافی زود تشخیص داده شود ، با برداشتن کیسه صفرا ، بخشی از کبد و غدد لنفاوی مرتبط بهبود می یابد. این سرطان غالباً پس از بروز علائمی مانند درد شکم ، زردی و استفراغ  تشخیص داده می شود و به سایر اندامها مانند کبد نیز سرایت می کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه با ما در سایت فروش کلاه گیس همراه باشید.

شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا چه زمانی انجام می شود؟

شیمی درمانی می تواند به برخی از افراد مبتلا به سرطان کیسه صفرا کمک کند. اما به اندازه درمان های دیگر مفید نیست. این مسئله ممکن است بعد از جراحی (اغلب همراه با پرتودرمانی) سلولهای سرطانی را که ممکن است باقی بمانند را از بین ببرد و به کاهش خطر بازگشت سرطان کمک کند.

شیمی درمانی همچنین ممکن است برای کمک به کوچک شدن تومورها در صورتیکه فرد بیش از حد بیمار است و امکان جراحی برای وی وجود ندارد یا اینکه سرطان در بدن وی پخش شده است ، تجویز شود. علاوه بر این درمان شیمیایی می تواند به عنوان بخشی از درمان سرطانی که گسترش یافته است ، یا اگر همه آن قابل برداشت نباشد برای فرد تجویز شود.

شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا چگونه انجام می شود؟

داروهای شیمیایی ممکن است در خون (به صورت وریدی) تزریق شوند یا به صورت قرص مصرف شوند. سپس وارد جریان خون شده  و به تمام مناطق بدن شما می رسند. به این روش درمان سیستمیک می گویند.

شیمی درمانی سیستمیک همیشه به درمان سرطان کیسه صفرا کمک نمی کند. به همین دلیل ، ممکن است داروها مستقیماً به شریان اصلی کبد (شریان کبدی) وارد شوند. به این روش تزریق شریان کبدی    (HAI)  می گویند. شریان کبدی خون را به بیشتر تومورهای کیسه صفرا منتقل می کند در نتیجه داروی بیشتری را به سمت تومور می فرستد. سپس کبد قبل از رسیدن به سایر اعضای بدن ، بیشتر مواد شیمیایی باقیمانده را از بین می برد که می تواند عوارض جانبی را کاهش دهد.

گاهی اوقات که سرطان کیسه صفرا برطرف نمی شود ، HAI می تواند به فرد کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشد. اما تحقیقات بیشتری برای آن لازم است.

آشنایی با روش های شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا و تاثیر آن

داروهای شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا کدامند؟

داروهای شیمیایی که اغلب برای سرطان کیسه صفرا استفاده می شوند عبارتند از:

• جمسیتابین
• سیس پلاتین
• ۵-فلوئوروراسیل (۵-FU)
• کپسیتابین
• اگزالی پلاتین

در بسیاری از موارد ، دو مورد از آنها به عنوان یک روش درمانی ترکیب می شوند که می تواند به شیمی درمانی بهتر و موثرتر کمک کند.

عوارض جانبی شیمی درمانی سرطان کیسه صفرا

شیمی درمانی برای حمله و از بین بردن سلولهایی که سریع تقسیم می شوند ، از جمله سلولهای سرطانی ، طراحی شده است. شیمی درمانی می تواند بر سلولهای طبیعی که به سرعت تقسیم می شوند نیز تأثیر بگذارد. اینها شامل سلولهای مو و پوست و سلولهای مغز استخوان هستند که سلولهای خونی جدید در آنها ساخته می شود. عوارض جانبی شیمی درمانی برای همه متفاوت است و به موارد زیر بستگی دارند:

• نوع داروی شیمیایی که مصرف می کنید
• هر چند وقت یکبار شیمی درمانی می شوید
• چه مدت درمان شما طول می کشد
• سن ، سلامت عوامل و سایر عوامل

عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ریزش مو
• زخم های دهان و گلو
• بثورات روی دست و پا
• کاهش اشتها
• تهوع و استفراغ و اسهال
• افزایش احتمال عفونت به دلیل سطح پایین گلبول های سفید خون
• کبودی یا خونریزی آسان به دلیل سطح پایین پلاکت خون
• خستگی و بی حالی به دلیل سطح پایین گلبول های قرمز

این عوارض جانبی معمولاً با گذشت زمان و پس از پایان درمان از بین می روند. غالباً روشهایی برای کاهش این عوارض وجود دارد. به عنوان مثال ، داروهایی وجود دارد که می توانند به جلوگیری و یا کاهش حالت تهوع و استفراغ کمک کند.

برخی از داروها می توانند عوارض جانبی اضافی خود را داشته باشند. به عنوان مثال ، سیس پلاتین و اگزالی پلاتین می توانند به اعصاب آسیب برسانند. این امر می تواند باعث بی حسی ، سوزن سوزن شدن ، ضعف و حساسیت به سرما یا گرما ، به ویژه در دست ها و پاها شود که به این حالت نوروپاتی محیطی گفته می شود. پس از قطع درمان در اکثر افراد این عوارض به آرامی از بین می رود. اما برای برخی از افراد ، این عوارض می توانند مدت ها ادامه داشته باشند.

در مورد هرگونه عوارض جانبی با تیم مراقبتی خودتان صحبت کنید زیرا بیشتر عوارض جانبی قابل درمان هستند. در بعضی موارد ، ممکن است نیاز به تنظیم دوز داروهای شیمیایی باشد. یا ممکن است برای جلوگیری از بدتر شدن عوارض ، لازم باشد درمان به تأخیر بیافتد یا متوقف شود.