درمان سرطان کیسه صفرا در حال حاضر به روش های مختلفی صورت می گیرد تا به بهترین وجه ممکن به بیماران کمک شود. درمان سرطان کیسه صفرا بر اساس صلاحدید پزشک می تواند عمل جراحی ، شیمی درمانی ، پرتو درمانی و ترکیبی از این موارد باشد تا بهترین نتیجه را بدهد.

گزینه ها و توصیه های درمانی به عوامل مختلفی از جمله نوع و مرحله سرطان ، عوارض جانبی احتمالی ، ترجیحات و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. وقت بگذارید و با همه گزینه های درمانی خود آشنا شوید. حتما درمورد موارد نامشخص سوال کنید. تصمیم گیری مشترک برای درمان سرطان کیسه صفرا از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا گزینه های درمانی مختلفی وجود دارد. در ادامه مقاله در سایت فروش کلاه گیس توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه می شود.

روش های درمان سرطان کیسه صفرا

عمل جراحی برای درمان سرطان کیسه صفرا

جراحی سرطان کیسه صفرا شامل برداشتن تومور و مقداری از بافتهای سالم اطراف آن در حین عمل است. این کار می تواند توسط جراح عمومی ، انکولوژیست جراحی یا جراح کبد – صفرا انجام شود.  در درمان سرطان کیسه صفرا می توان از انواع جراحی های زیر استفده کرد:

کوله سیستکتومی

این روش که کوله سیستکتومی ساده نیز نامیده می شود ، شامل برداشتن کیسه صفرا است. کولسیستکتومی گسترده شامل برداشتن کیسه صفرا ، ۱ اینچ یا بیشتر از بافت کبدی واقع در کنار کیسه صفرا و کلیه گره های لنفاوی منطقه است.

برداشتن رادیکالی کیسه صفرا

این روش شامل برداشتن کیسه صفرا و یک قسمت گوه ای شکل از کبد در نزدیکی کیسه صفرا ، مجرای صفراوی مشترک ، بخشی یا تمام رباط های بین کبد و روده ها و غدد لنفاوی اطراف لوزالمعده و عروق خونی مجاور است. این جراحی ممکن است حتی در صورت انجام یک عمل جراحی کوله سیستکتومی ساده برای برداشتن کامل سلولهای سرطانی انجام شود.

جراحی تسکین دهنده

جراحی ممکن است گاهی اوقات به تسکین علائم ناشی از سرطان کیسه صفرا کمک کند ، حتی اگر تومور به طور کامل برداشته نشود. به عنوان مثال  جراحی ممکن است انسداد مجاری صفراوی یا روده را برطرف کند یا خونریزی را تسکین دهد.

عوارض جانبی حاصل به نوع خاص هر جراحی بستگی دارد. قبل از جراحی ، با تیم مراقبت های بهداشتی خود در مورد عوارض جانبی احتمالی جراحی خود صحبت کنید.

پرتو درمانی برای درمان سرطان کیسه صفرا

پرتودرمانی استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا یا ذرات دیگر برای از بین بردن سلول های سرطانی است. متداول ترین نوع پرتودرمانی برای سرطان کیسه صفرا ، پرتودرمانی خارجی است که با دستگاهی از خارج بدن انجام می شود. یک رژیم یا برنامه پرتودرمانی معمولاً شامل تعداد معینی از درمان ها است که در یک بازه زمانی مشخص انجام می شود.

پرتودرمانی ممکن است قبل از جراحی برای کوچک شدن اندازه تومور یا بعد از جراحی برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده استفاده شود. در بعضی موارد ، پرتودرمانی در طی جراحی انجام می شود تا مستقیماً ناحیه تومور را هدف قرار داده و اندام های سالم را از اثر پرتودرمانی محافظت کند. به این روش پرتودرمانی داخل عمل یا IORT گفته می شود.

پرتودرمانی همچنین ممکن است با شیمی درمانی ترکیب شود . شیمی درمانی ممکن است بعد از جراحی انجام شود تا سلولهای سرطانی باقیمانده را از بین ببرد. این درمان  در صورت وجود “حاشیه مثبت” که با میکروسکوپ قابل مشاهده است ، صورت می گیرد. حاشیه مثبت به این معنی است که سلولهای سرطانی در لبه بافتی که در حین جراحی برداشته شده است ، وجود دارد که ممکن است نشانه این باشد که هنوز مقادیر بسیار کمی سلول سرطانی در بدن بیمار باقی مانده است که احتمالاً می توانند به رشد خود ادامه دهند.

پرتودرمانی همیشه برای سرطان کیسه صفرا استفاده نمی شود ، بنابراین ممکن است پزشک آن را توصیه کند یا نکند. عوارض جانبی پرتودرمانی ممکن است شامل خستگی ، واکنش های پوستی خفیف ، ناراحتی معده ، کم شدن حرکات روده و آسیب به ساختارهای مجاور مانند کبد یا روده باشد.

همه روش های درمانی کاربردی برای درمان سرطان کیسه صفرا

درمان دارویی برای درمان سرطان کیسه صفرا

درمان سیستمیک استفاده از دارو برای از بین بردن سلولهای سرطانی است. این نوع داروها از طریق جریان خون برای رسیدن به سلولهای سرطانی در سراسر بدن انجام می شود.

روش های معمول برای انجام درمان های سیستمیک شامل یک لوله وریدی (IV) است که با استفاده از یک سوزن در ورید قرار می گیرد یا در قالب یک قرص یا کپسول به صورت خوراکی مصرف می شود.

نوع روش درمانی سیستمیک که برای سرطان کیسه صفرا استفاده می شود شیمی درمانی است. همزمان ۱ نوع روش سیستمیک یا ترکیبی از درمان های سیستمیک را می توان انجام داد. آنها همچنین می توانند به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی که شامل جراحی و  یا پرتودرمانی است ، انجام شوند.

شیمی درمانی برای درمان سرطان کیسه صفرا

شیمی درمانی استفاده از داروهای شیمیایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی است که معمولاً با جلوگیری از رشد ، تقسیم و ساخت سلولهای بیشتر به بیمار کمک می کنند.

یک رژیم شیمی درمانی معمولاً شامل تعداد مشخصی از چرخه ها است که در یک بازه زمانی مشخص تعیین می شود. یک بیمار ممکن است همزمان ۱ دارو یا ترکیبی از داروهای مختلف که به طور همزمان تجویز می شوند را دریافت کند.

شیمی درمانی باید بعد از جراحی انجام شود تا از عود جلوگیری کند. بعد از جراحی معمولا به مدت ۶ ماه داروی کپسیتابین (Xeloda) را توصیه می کنند. افراد مبتلا به کلانژیوکارسینومای هیلار و کلانژیوکارسینومای خارج کبدی ممکن است شیمی درمانی پس از جراحی و کپسیتابین را برای از بین بردن سلولهای سرطانی باقی مانده در صورت وجود حاشیه مثبت که با میکروسکوپ قابل مشاهده است ، دریافت کنند. حاشیه مثبت به معنای وجود سلولهای سرطانی در اطراف ناحیه حذف تومور است.

داروهای دیگری که معمولاً برای درمان سرطان کیسه صفرا استفاده می شوند شامل جمسیتابین (Gemzar) ، فلوروراسیل (۵-FU) ، سیس پلاتین (پلاتینول) ، اگزالی پلاتین (Eloxatin) و nab-paclitaxel (Abraxane) است. عوارض جانبی شیمی درمانی به سلامت فرد و دوز داروی مصرفی بستگی دارد و می تواند شامل خستگی ، خطر عفونت ، حالت تهوع و استفراغ ، ریزش مو ، از دست دادن اشتها ، اسهال ، نوروپاتی و تورم باشد. این عوارض معمولاً پس از پایان درمان از بین می روند.

شیمی درمانی معمولاً به عنوان درمان مراقبت تسکینی برای سرطان کیسه صفرا استفاده می شود. ممکن است بعد از برداشتن تومور با جراحی توصیه شود. شیمی درمانی که قبل از جراحی استفاده می شود ، نئوادجوانت درمانی نامیده می شود. شیمی درمانی که به عنوان یک درمان اضافی پس از جراحی استفاده می شود ، شیمی درمانی کمکی نامیده می شود.

ایمونوتراپی برای درمان سرطان کیسه صفرا

ایمونوتراپی  که به آن بیولوژیک درمانی نیز گفته می شود ، برای تقویت دفاع طبیعی بدن برای مبارزه با سرطان طراحی شده است. این درمان از مواد ساخته شده توسط بدن یا در آزمایشگاه برای بهبود ، هدف قرار دادن یا بازیابی عملکرد سیستم ایمنی بدن استفاده می کند.

(Pembrolizumab (Keytruda) و (nivolumab (Opdivo دو داروی ایمونوتراپی تأیید شده برای همه تومورهای ناپایدار ریز (MSI-H) ، از جمله برای تومورهای کیسه صفرا MSI-H هستند MSI. یک نشانگر ژنومی است که نشان دهنده نقص در توانایی سلول برای ترمیم DNA آسیب دیده است  که می تواند منجر به افزایش تغییرات ژنتیکی یا جهش شود. این جهش ها پروتئین های غیرطبیعی را روی سلول های تومور تولید می کنند که به سلول های ایمنی اجازه می دهد تومور را راحت تر پیدا کنند و به آن حمله کنند.

انواع مختلف ایمنی درمانی می تواند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کند. عوارض جانبی شایع شامل واکنش های پوستی ، علائم شبیه آنفولانزا ، اسهال و تغییر وزن است.

در نهایت بهبودی از سرطان همیشه امکان پذیر نیست. اگر سرطان قابل درمان یا کنترل نباشد ، بیماری را می توان پیشرفته یا پایان پذیر نامید. این تشخیص استرس زا است و برای بسیاری از افراد بحث در مورد سرطان پیشرفته دشوار است. با این حال ، مهم است که برای بیان احساسات ، ترجیحات و نگرانی های خود با تیم مراقبت های بهداشتی خود مکالمه صریح و صادقانه داشته باشید. تیم مراقبت های بهداشتی مهارت ، تجربه و دانش ویژه ای برای حمایت از بیماران و خانواده های آنها دارد. در این شرایط  اطمینان از اینکه فرد از نظر جسمی راحت ، بدون درد و حمایت روحی است بسیار مهم است.