درمان سرطان بیضه غیر سمینوما براساس نوع و مرحله سرطان انجام می شود. درمان سرطان بیضه نیز مانند سایر سرطان ها با جراحی ، شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا ترکیبی از آنها صورت می گیرد. در ادامه مقاله  در سایت فروش کلاه گیس روش های درمان سرطان بیضه غیر سمینوما بطور کامل شرح داده شده است.

راههای درمان سرطان بیضه غیر سمینوما

غیر سمینومای مرحله  I

تقریباً همه این سرطان ها قابل درمان هستند اما درمان آن با سمینوما متفاوت است. همانند سمینوما ، درمان اولیه جراحی برای برداشتن بیضه و تومور (ارکیکتومی رادیکال اینگوینال) است . سایر گزینه های درمانی به مرحله سرطان بستگی دارد.

گزینه های مرحله  (IA (T1

مشاهده دقیق (نظارت): نظارت توسط اکثر متخصصان ترجیح داده می شود ، اما نیاز به مراجعه و آزمایش زیاد توسط پزشک دارد. یک برنامه معمول ممکن است شامل ویزیت ها هر ۲ ماه برای سال اول همراه  با سی تی اسکن هر ۴ تا ۶ ماه باشد . سپس هر ۳ ماه برای سال دوم ، با اسکن هر ۶ تا ۱۲ ماه. هرچه زمان می گذرد و مشکلی نداشته باشید ، زمان بین ویزیت و آزمایش بیشتر می شود. اگر سرطان دوباره عود کند ، معمولاً طی یکی دو سال اول است. عود بیماری به طور کلی با شیمی درمانی درمان می شود. حتی اگر تعداد بیشتری از بیماران تحت نظارت عود با برداشت غدد لنفاوی داشته باشند ، میزان بهبودی تقریباً یکسان است زیرا عودها معمولاً در اوایل مشاهده می شوند.

برداشت غدد لنفاوی خلفی (RPLND): برداشته شدن غدد لنفاوی پشت شکم (شکم) از مزایای بالایی برای  افزایش سرعت بهبودی اولیه برخوردار است اما از معایب این جراحی بزرگ عوارض احتمالی آن ، از جمله از دست دادن توانایی انزال طبیعی است.  پس از RPLND ، در صورت یافتن سرطان در گره های لنفاوی شیمی درمانی توصیه شود.

شیمی درمانی: به جای جراحی ، پزشک ممکن است ۱ سیکل از رژیم BEP (بلئومایسین ، اتوپوزید و سیس پلاتین) را پیشنهاد کند که  به کاهش خطر عود کمک می کند.

گزینه های مرحله  ( IB    (T2 ، T3

برداشتن غدد لنفاوی خلفی صفاقی (RPLND): این جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی پشت شکم (شکم) است. اگر سرطان در غدد لنفاوی پیدا شود ، اغلب بسته به تعداد گره های مبتلا به سرطان ، شیمی درمانی توصیه می شود.

شیمی درمانی: به جای جراحی ، پزشک می تواند ۱ سیکل از رژیم BEP (بلئومایسین ، اتوپوزید و سیس پلاتین) را توصیه کند که می تواند به کاهش خطر بازگشت سرطان کمک کند. اگر بعد از جراحی سرطان در غدد لنفاوی پیدا شد ، ممکن است ۲ تا ۴ دوره BEP یا EP (اتوپوزید و سیس پلاتین) داده شود ، بسته به اینکه چند گره در آنها سرطانی شده فرد میزان بهبودی بالایی دارد اما می تواند عوارضی نیز داشته باشد

مشاهده دقیق (مراقبت): این امر نیاز به مراجعه و آزمایش مکرر پزشک برای چندین سال دارد و ممکن است یک گزینه برای برخی تومورهای T2 باشد که به رگ های خونی نرسیده اند.

مرحله IS غیر سمینوما

اگر سطح تومور مارکر (مانند AFP یا HCG) حتی پس از برداشتن سرطان هنوز بالا باشد ، اما سی تی اسکن تومور را نشان ندهد ، به طور معمول شیمی درمانی توصیه می شود و ممکن است  ۳ دوره BEP (بلئومایسین ، اتوپوزید و سیس پلاتین) یا ۴ دوره EP (اتوپوزید و سیس پلاتین) باشد.

مرحله دوم غیر سمینوما

ابتدا عمل جراحی برای برداشتن بیضه و طناب اسپرماتیک انجام می شود (ارکیکتومی رادیکال اینگوینال). پس از جراحی ، گزینه های درمانی به جزئیات سرطان بستگی دارد.

مرحله IIA غیر سمینوما

درمان به سطح تومور مارکر بعد از جراحی و میزان گسترش آن به غدد لنفاوی خلف صفاقی بستگی دارد. اینها غدد لنفاوی پشت شکم (شکم) هستند. اگر سطح تومور مارکر طبیعی باشد ، دو گزینه اصلی وجود دارد:

برداشتن غدد لنفاوی خلف صفاقی (RPLND): این جراحی برای برداشتن غدد لنفاوی پشت شکم است. اگر غدد لنفاوی برداشته شده دارای سرطان باشند ، ممکن است شیمی (به طور معمول برای ۲ دوره) انجام شود. در صورت عدم وجود سرطان در گره ها ، پزشک علائم بازگشت سرطان را از نزدیک مشاهده خواهد کرد.

شیمی درمانی: شامل ۴ دوره EP (اتوپوزید و سیس پلاتین) یا ۳ دوره BEP (بلئومایسین ، اتوپوزید و سیس پلاتین) است. اگر علائمی وجود داشته باشد که نشان دهنده وجود سرطان باشد  ممکن است بعد از آن عمل جراحی انجام شود.

اگر تومورمارکرها بعد از جراحی اولیه هنوز بالاتر از حد طبیعی باشند  درمان معمولاً با  داروهای شیمیایی انجام می شود که در بالا ذکر شده است (EP یا BEP).

روش های درمان سرطان بیضه غیر سمینوما بر اساس نوع و مرحله

مرحله غیر سمینومای مرحله  IIB

درمان به سطح نشانگر تومور بعد از جراحی و میزان گسترش آن به غدد لنفاوی پشت شکم (شکم) بستگی دارد. به اینها غدد لنفاوی خلف صفاقی گفته می شود اگر سطح تومور مارکرها طبیعی باشد ، گزینه ها عبارتند از:

شیمی درمانی: ممکن است ۴ سیکل EP (اتوپوزید و سیس پلاتین) یا ۳ سیکل BEP (بلئومایسین ، اتوپوزید و سیس پلاتین) استفاده شود. در صورت بازگشت نشانگر تومور به حالت طبیعی ، ممکن است جراحی برای خارج کردن همه گره های بزرگ شده انجام شود.

برداشت غدد لنفاوی رتروپریتونئال (RPLND): در موارد معدودی که سرطان فقط به این غدد لنفاوی گسترش یافته باشد ، ممکن است جراحی برای بیرون آوردن آنها انجام شود. پس از آن ممکن است شیمی درمانی انجام شود.

اگر نشانگرهای تومور بعد از جراحی اولیه هنوز بالاتر از حد طبیعی باشند ، درمان معمولاً با شیمی درمانی انجام می شود که در بالا ذکر شده است (EP یا BEP).

مرحله سوم سمینوما و غیر سمینوما

حتی اگر سرطان های مرحله III گسترش یافته باشند بسیاری از آنها هنوز هم قابل درمان هستند. سمینومای مرحله سوم و غیر سمینوما با ارکیکتومی اینگوینال رادیکال و به دنبال آن شیمی درمانی درمان می شوند. بسته به گروه خطر ابتلا به سرطان موارد زیر انجام خواهد شد:

• EP (اتوپوزید و سیس پلاتین) برای ۴ دوره
• BEP (بلئومایسین ، اتوپوزید و سیس پلاتین) برای ۳ یا ۴ دوره
• VIP (اتوپوزید ، ایفوسفامید و سیس پلاتین) برای ۴ دوره

اگر شک زیادی وجود داشته باشد که سرطان ممکن است کوریوکارسینومای بیضه باشد ، ممکن است شیمی درمانی بدون نمونه برداری یا جراحی برای برداشتن بیضه شروع شود.

اگر سرطان به مغز گسترش یافته باشد ، ممکن است از جراحی (اگر فقط ۱ یا ۲ تومور در مغز وجود داشته باشد) ، پرتودرمانی با هدف مغز یا هر دو استفاده شود. اگر تومورهای مغز خونریزی نداشته و علائمی ایجاد نکنند ، برخی از پزشکان ممکن است ابتدا شیمی درمانی را شروع کنند.

پس از کامل شدن شیمی درمانی ، پزشک به دنبال هر سرطانی است که باقی مانده است. اگر اسکن و سطح تومور مارکر طبیعی باشد ، ممکن است دیگر به درمان نیازی نباشد.

بعضی اوقات ممکن است بعد از درمان چند تومور باقی بماند. اینها غالباً در ریه یا در غدد لنفاوی رتروپریتونئال وجود دارد. درمان بیشتر در این مرحله به نوع سرطان بستگی دارد:

سمینومای مرحله III که هنوز پس از شیمی درمانی وجود دارد یا در اسکن PET “مشخص نمی شود” ، با CT اسکن نظارت می شود تا رشد کند. در صورت وجود  به درمان بیشتری نیاز است. اگر تومورها با اسکن PET مشخص شوند ، ممکن است سرطانی باشند و نیاز به درمان می باشد. درمان ممکن است جراحی (مانند برداشت غدد لنفاوی خلف صفاقی) یا شیمی درمانی (استفاده از ترکیب متفاوت داروها) باشد.

تومور غیر سمینومای مرحله III که پس از درمان باقی مانده است ، معمولاً با جراحی برداشته  شود که ممکن است منجر به بهبود شود. اگر سرطان در تومورهای برداشته شده مشاهده شود  ممکن است به داروهای شیمیایی بیشتر و شاید با داروهای مختلف احتیاج داشته باشید. بعد از این ، ممکن است جراحی برای خارج کردن تومورهای باقیمانده انجام شود.

اگر درمان سرطان بیضه غیر سمینوما در برابر شیمی درمانی مقاوم باشد یا به اندام های زیادی سرایت کرده باشد ، دوزهای معمول شیمی درمانی ممکن است همیشه کافی نباشد. پزشک ممکن است شیمی درمانی با دوز بالا و به دنبال آن پیوند سلول های بنیادی را توصیه کند.

سرطان بیضه راجعه

اگر سرطان با درمان برطرف شود و دوباره برگردد ، گفته می شود عود کرده است. اگر این اتفاق بیفتد ، معمولاً طی ۲ سال اول پس از درمان است. به طور کلی ، در صورت عود سرطان ، بهتر است قبل از شروع درمان ، از مرکزی با تجربه گسترده در درمان سرطان بیضه عود کننده  کمک بگیرید.

درمان تومورهای سلولهای ژرمینال راجعه به درمان اولیه و محل بازگشت سرطان بستگی دارد. اگر عود کوچک باشد و تنها درمان جراحی که قبلاً انجام داده بود ، ارکیکتومی باشد ، می توان سرطان را که در غدد لنفاوی رتروپریتونئال ظاهر می شود ، با جراحی برداشت گره ها (RPLND) درمان کرد. بسته به نتایج جراحی ، ممکن است شیمی درمانی نیز توصیه شود.

نکته:

اگر به نظر  برسد که سرطان در بسیاری از غدد لنفاوی صفاقی عود کرده یا به جای دیگری برگشته است ، معمولاً شیمی درمانی توصیه می شود و ممکن است با جراحی دنبال شود. اگر سرطان پس از شیمی درمانی عود کند یا اگر درمان دیگر موثر نباشد  فرد با داروهای شیمی درمانی مختلف درمان می شود که به طور معمول شامل ایفوسفامید ، سیس پلاتین و یا اتوپوزید ، پاکلیتاکسل یا وینبلاستین است.

درمان سرطان بیضه که پس از شیمی دوباره بازگشته است ، همیشه به همان اندازه که پزشکان دوست دارند موثر نیست ، بنابراین برخی از پزشکان ممکن است شیمی درمانی با دوز بالا و به دنبال آن پیوند سلول های بنیادی را توصیه کنند. این روش ممکن است به جای شیمی درمانی استاندارد ، برای برخی از مردان مبتلا به بیماری عودکننده گزینه بهتری باشد. درمان های جدید بالینی نیز می تواند گزینه های خوبی باشد.

تومورهای سلول سرتولی و سلول لیدیگ

به طور معمول ، ارکیکتومی رادیکال اینگوینال درمانی برای تومورهای سلول سرتولی و سلول لیدیگ است. پرتودرمانی و شیمی درمانی به طور کلی برای این نوع نادر تومورهای بیضه موثر نیست. اگر پزشک شک داشته باشد که تومور فراتر از بیضه گسترش یافته است ، ممکن است غدد لنفاوی رتروپریتونئال با جراحی برداشته شوند.