توصیه به کسی که به تازگی مبتلا به سرطان شده :

۱- جزئیات تشخیص سرطان خود را بدان:  ابتدا باید نام سرطان، اندازه و محل مبتلا به سرطان شده و محلی شروع آن و اگر انتشار پیدا کرده، نحوهٔ انتشار آنرا بدانی، باید بدانی که سرطان از نوع مهاجم است یا از نوع سرطان های با پیشرفت کند و بطئی، راه های درمانی، میزان موفقیت و نیز عوارض جانبی هر یک از آنها را بپرسی.

بدون این اطلاعات نمیتوانی درک درستی از مشکل و مسائل احتمالی مربوط به درمان داشته باشید .

۲- کسی را همراه خود بیاور: باید بدانی که نخستین روزهای پس از تشخیص سرطان از بحرانی ترین زمان های زندگی شخصی شما محسوب می شود و در این روزها توانایی شما برای درک و در خاطر نگه داشتن اطلاعات حیاتی و ارزشمند، در عمل صفر است.

بنابراین بهتر است شخصی قابل اعتمادی که بداند چگونه از شما حمایت کند، همراه شما باشد. کسی را انتخاب کنید که دوستش دارید. به همراه داشتن کسی که در رمزگشایی پیام های مختلف کمکتان کند بسیار مغتنم است.

در چه زمانی باید برای تشخیص و درمان سرطان با یک متخصصی سرطان مشورت کرد؟

این مسئله بستگی به نوع مبتلا به سرطان ، مرحله آن و راه های درمانی در دسترسی دارد. انواع بسیار مختلف سرطان وجود دارد و همه آنها نیاز به متخصصی سرطان ندارند.

بعنوان مثال برخی از سرطان ها مثل سرطان های پوست از نوع «بازال سلی کار سینوما» را میتوان از طریق جراحی برداشت و درمان کرد. و احتمالی عود آن بسیار اندک است.

سرطان های دیگری مثل تومورهای تیروئید معینی بهتر است از ابتدا توسط متخصصین غدد داخلی درمان شوند زیرا متخصص غدد بسیار بهتر از متخصصین سرطان این گونه سرطان ها را درمان می کنند.

در مورد بسیاری از سرطان ها هم بهتر آن است که دست کم با یک متخصص سرطان (اونکولوژیست) مشورت کرده، نظر او را جویا شد.

پس از تشخیص سرطان، گرفتن نظر مشورتی یک متخصصی دیگر کار ایده آلی است.

همیشه منطقی است که نظر یک متخصصی سرطان دیگر را هم جویا شویم.

ممکن است مایلی باشید با فردی در یکی از مراکز مخصوص سرطان مشورت کنید. (برای این کار در حال حاضر در هر یک از مراکز استان ها مرکزی وجود دارد که وابسته به دانشگاه علوم پزشکی همان استان است و میتوانید نشانی آن را از دانشگاه علوم پزشکی محل سکونت خود دریافت کنید) این مرکز به طور معمول باید بالاترین مرجع علمی تصمیم گیری برای تشخیص و درمان سرطانها باشد ولی در برخی از شهرها بهترین متخصصین سرطان را در بخش خصوصی هم میتوان پیدا کرد.

با این که گرفتن نظر مشورتی دومین متخصص سرطان بسیار منطقی به نظر میرسد ولی وقتتان را برای رفتن به نزد ۵ یا ۶ پزشک متخصص سرطان دیگر که ممکن است همه یک چیز را به شما بگویند، هدر ندهید. اگر نظر دو پزشک یکسان باشد، چه بسا سایر متخصصین نیز همان نظر را داشته باشند.

به دنبال چه خصوصیاتی در پزشک باشیم؟

به دنبال پزشکی بگردیم که:

• گوش بدهد: بسیار مهم است پزشکی را پیدا کنید که به نظراتتان گوش کند. برای شما سئوال کردن از چنین پزشکی بسیار آسانتر خواهد بود.
• شرح بدهد: شما به پزشکی نیاز دارید که بتواند به زبان ساده و با عبارات و اصطلاحاتی که بتوانید بفهمید برایتان شرح دهد که شما چه بیماری ای دارید، راههای درمان آن چیست و پیش آگهی شما چگونه است.
• درک کند: شما به پزشکی نیاز دارید که ارتباط کیفی مناسبی بین شما و او باشد. پزشکی که شما را درک کند. اگر چنین نیست حتما دنبال فرد دیگری باشید.ممکن است پزشکی تمام خصوصیات علمی و اعتباری را داشته باشد ولی اگر آن ارتباط عاطفی خوب بین شما و او وجود ندارد، حتما فرد دیگری را پیدا کنید. ارتباط شما و پزشکتان باید ارتباطی مشارکتی باشد و بهترین نوع درمان نیز درمان مشارکتی است.

هنگام بحث در مورد راه های درمانی، چه چیزهایی را باید در نظر داشت؟ هنگام بحث در مورد راه های درمان با پزشکتان به یاد داشته باشید که:

درمان همیشه در حال تحول است:

به طور سنتی، جراحی، درمان اصلی بسیاری از سرطان هاست. اخیرا برای درمان سرطان، حرکتی به سوی جراحی های محدودتر صورت گرفته است.

به عنوان مثال یک نسل قبل، زنان مبتلا به سرطان پستان با رادیکال ماستکتومی (برداشتن کامل پستان به همراه برداشتن وسیع سیستم لنفی زیر بغل) درمان می شدند.

امروزه در بسیاری از موارد پستان مبتلا به سرطان حفظ می شود و تنها تومور سرطانی به همراه یک حاشیه مطمئن از اطراف تومور برداشته می شود و به دنبال آن رادیوتراپی و گاهی شیمی درمانی و هورمون درمانی انجام میگردد. این راه میتواند به همان اندازهٔ جراحی های وسیع موثر باشد.

راه های درمانی متغیرند:

در مورد بیماری خود و راه های درمانی که به طور معمول برای آن انجام می شود آگاه باشید، برخی از سرطانها به رادیوتراپی و برخی دیگر به شیمی درمانی و یا هورمون درمانی بهتر پاسخ می دهند. برخی نیاز به یک نوع درمان دارند و برخی دیگر به ترکیبی از درمان ها.

گاهی به جای درمان، مشاهده و زیر نظر داشتن بیمار کافی است. برخی از سرطان ها بی علامت و یا دارای علائم کمی هستند و مشکلات کمی ایجاد می کنند برخی بی دردند یا درد کمی ایجاد می کنند. حتی ممکن است توموری برای مدت زیادی غیر فعال باقی بماند.

درمان چنین سرطانی به طور معمول کیفیت زندگی را بالا نمی برد. برخی از سرطان ها تهاجمی هستند و مشکلات عمده ای ایجاد می کنند. درمان در چنین مواردی موجه است و باید انجام شود. از پزشکتان بپرسید که اگر هیچ درمانی نکنید چه اتفاقی میافتد و پاسخ را با نتایج احتمالی درمان مقایسه کنید.

درمان عوارض دارد:

آگاه باشید که درمان چه عوارضی را میتواند برای فرد مبتلا به سرطان به دنبال داشته باشد و چه منافعی را برایتان به ارمغان می آورد.

آنگاه میل به تحمل عوارض جانبی را با سود بردن از منافع درمان بسنجید. اهداف درمان میتواند متغیر و متنوع باشد و تنها شما هستید که میتوانید تصمیم بگیرید که می خواهید کدام عارضه را تحمل کنید تا به هدف مورد نظرتان برسید.

به عنوان مثال اگر جوانید و بیماری قابل درمان دارید، ممکن است مایلی باشید، عوارضی شدید ولی کوتاه مدت را تحمل کنید تا بیماریتان کاملا برطرف شود اما اگر ۸۵ سالهاید و یک بیماری غیر قابل علاج دارید و هدف بیشتر کردن طول عمر فقط برای یکی دو ماه است می توانید تصمیم بگیرید که عوارض جانبی سخت و ناخوشایند درمان را قبول نکنید.

بپرسید که دستاورد درمان برای شما چیست؟

به عنوان مثال اگر پزشکتان پاسخ دهد که درمان، طول عمر شما را پنجاه درصد افزایش خواهد داد، بسیار عالی به نظر میرسد.

اما اگر ۵۰٪ به معنی افزایش زندگی از ۸ هفته به ۱۲ هفته است و این هفته های باقیمانده را باید با استفراغ و مبارزه با تهوع، ضعف و خستگی بگذرانید در واقع چیزی نصیبتان نشده است.

همهٔ درمانهای سرطان عوارض جانبی هولناک برای فرد مبتلا به سرطان ندارند.

درمان های سرطان عوارض جانبی دارند ولی اغلب آنها قابل پیش بینی اند. پزشک شما می تواند برای جلوگیری از بسیاری از عوارض جانبی و با کمتر کردن آنها برنامه ریزی کند. به طور کلی عوارض قابل برگشت هستند و پزشک معالج شما بیشتر باید بر یاری دادن شما در مبارزه با این عوارضی تمرکز کند.

هنگام انتخاب یک نوع درمان باید عوارض آن را هم در نظر داشته باشید ولیبدانید که بیشتر آنها آنقدرها که شنیدهاید بد نیستند.

از پزشکتان بپرسید که باید منتظر چه عوارضی باشید چقدر قرار است بدحال شوید؟ چقدر قرار است انرژی صرف آن کنید؟ اگر ۵۴ ساعت در هفته کار می کنید، آیا قادر خواهید بود ضمن درمان ۵۴ ساعت در هفته کار کنید؟ آیا میتوانید ۲۰ ساعت در هفته کار کنید؛ پاسخ این پرسشها را پیدا کنید. تصمیم با شماست.

دوستان و خانواده چه نقشی باید داشته باشند؟

خانواده و دوستان ممکن است بهترین نیت را داشته باشند ولی می توانند با کنجکاوی و کندوکاو بیش از حدشان، فرد مبتلا به سرطان را از پای درآورند.

آنها ممکن است بدون این که از نتایج و عوارض جانبی درمان های تهاجمی برای شما کاملا آگاهی داشته باشند، مصرانه از شما بخواهند که این درمانها را قبول کنید. با این حال، دوستان و بستگان برای بقا و طول عمر شما بسیار حیاتی هستند.

مطالعات زیادی وجود دارد که طول عمر را با ارتباطات اجتماعی مرتبط میدانند. حدود خود را بشناسید، اولویتهای خود را تنظیم کنید و محدودیت هایتان را بشناسید.