نقش پرتو درمانی و عوامل هورمونی در ابتلا به سرطان سینه :

نقش پرتو درمانی در سرطان سینه موضوع این مقاله است.

خانم هایی که دارای سابقه درمان از طریق پرتو درمانی به ناحیه قفسه سینه برای درمان سرطان های دیگر از قبیل بیماری لنفوم هاچکین یا غیرهاچکین بودند، احتمال خطر بالاتری برای سرطان سینه دارند.

مخصوصا اگر این پرتودرمانی در دوران جوانی بوده باشد.

افرادی که به صورت طولانی مدت از قرص های ضدبارداری هورمونی (HT) استفاده می کنند به خصوص استروژن و پروژسترون ترکیبی، احتمال ابتلا به سرطان سینه در آنها بالاتر رفته است.

به نظر می رسد اگر از این قرص های هورمونی برای ۵ سال یا بیشتر استفاده نشود، این خطر به حالت نرمال بر خواهد گشت.

احتمال ابتلا به سرطان سینه در خانم هایی که از مکمل های استروژن استفاده می کنند بالاتر است.

در بسیاری از موارد با قرار گرفتن در معرض هورمون استروژن شانس ابتلا به سرطان سینه بالا می رود.

تحقیقات در زمینه پیشگیری از سرطان بر روی داروهایی به نام تنظیم کننده های انتخابی گیرنده استروژن تمرکز می کنند.

غلظت هورمون جنسی با خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان استفاده کننده از هورمون ها در سن بعد از یائسگی (PMH) مرتبط است.

استفاده کنندگان از PMH از نظر آماری میزان بیشتری استرادیول، استرادیول آزاد، هورمون متصل به گلوبولین و تستوسترون و میزان کمتری غلظت تستوسترون آزاد نسبت به کاربرانی که از PMH استفاده نکرده بودند، دارند.

 شانس ابتلا سرطان سینه بعد از سن یائسگی :

غلظت های بالای هورمون های آندروژن، استروژن و تستوسترون با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه بعد از سن یائسگی در زنانی که از PMH استفاده نمی کنند مرتبط است.

به علاوه استفاده از PMH با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است که توسط مطالعات مشاهده ای و آزمایش های تصادفی گزارش شده است.

احتمالا استفاده از PMH خطر ابتلا به سرطان پستان را به وسیله تغییر غلظت هورمونهای جنسی در گردش خون از جمله استروژن افزایش می دهد.

بنابراین نتیجه تحقیقات اخیر نشان می دهد که سطوح بالای استروژن و آندروژن در افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان زنان پس از سن یائسگی مؤثر است.

تخمدان های نرمال انسان هر سه گروه آستروئید جنسی شامل استروژن ها، پروژسترون و آندروژن ها را تولید می کنند.

هرچند تخمدان ها پس از یائسگی مقدار بسیار کمی استروژن ترشح می کنند.

استروژن در گردش در زنان پس از یائسگی هنوز از آروماتیک شدن محیطی آندروژنها و تستوسترون تولید می شود.

بنابر این بخشی از علت شناسی ارتباط آندروژنهای سرم با سرطان پستان با آروماتیک شدن آنها به صورت استروژن توضیح داده می شود.

بافت پستان :

سلول های پستان حاوی گیرنده های استروژن و پروژسترون می باشند.

این گیرنده ها به بافت پستان اجازه می دهند تا در برابر تغییرات سطح هورمون رشد یافته و یا تغییر پیدا کنند.

تحقیقات نشان می دهند که تقریبا ۷۰ درصد تمام موارد سرطان پستان حاوی مقادیر قابل توجهی گیرنده های استروژن هستند .

به همین دلیل این توده ها را اصطلاحا گیرنده استروژن مثبت می نامند (+ER).

حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد تمام موارد سرطان پستان دارای گیرنده های پروژسترون می باشند.

به همین دلیل آنها را گیرنده پروژسترون مثبت می گویند (+PR).

توده های +ER رشد تهاجمی کمتری نسبت به توده های –ER دارند.