احتمال ابتلا به انواع سرطان ها :

امروزه احتمال ابتلا به انواع سرطان ها تا حدودی امکان پذیر شده است.

درمان بسیاری از انواع سرطان ها هنوز شامل عمل جراحی برای درآوردن تومور، به علاوه پرتودهی اضافی یا شیمی درمانی برای کشتن هرگونه سلول باقیمانده است .

 هرکدام از این روش ها می تواند دارای عوارض جانبی جدی باشد.

مثلا بسیاری از داروهای معمول شیمی درمانی موجب ریزش مو،حالت تهوع و افت خطرناک سلول های خونی سفید و قرمز می شوند.

اما خوشبختانه تحقیقات جدید ژنتیکی روش های بهتری را در تشخیص، هدف گذاری و درمان مؤثر سرطان، همچنین مدیریت بهینه اثرات جانبی به ارمغان آورده است.

با تمرکز بر روی ژن های مسئول رشد و انتشار سرطان های گوناگون، محققان می توانند هدفهای بیشتری را برای داروها شناسایی کنند .

همچنین روش های جدید درمانی را برای از بین بردن سلول های سرطانی، بدون آسیب به بافت های سالم طراحی کنند. 

ژنومیکس :

محققان سرطان اطلاعات ژنومیکس را برای پیشگویی دقیق اینکه کدام انواع سرطان احتمال انتشار تهاجمی دارند و کدام انواع، احتمالا به درمان های معمول پاسخ می دهند و یا نیاز به روش های متفاوتی دارند.

هدف نهایی ژنومیکس دارویی (دانش مطالعه چگونگی اثرگذاری ژنها به روشی که افراد به داروها پاسخ دهند) تولید داروهای سفارشی برای آرایش های ژنتیکی منحصر به فرد افراد است.

هم اکنون چندین دارو از این روش تولید شده و در حال توسعه است.

به طور مثال در سال ۱۹۸۸ محققان دانشگاه کالیفرنیا ارتباط بین یک ژن مشخص و یک شکل تهاجمی از سرطان سینه را یافتند که منجر به ایجاد یک آنتی بادی به نام هرسپتین شد.

دو سال بعد، دانشمندان در دانشگاه پنسیلوانیا موفق به کاربرد هرسپتین به عنوان داروی شیمی درمانی برای زنان مبتلا به مراحل ابتدایی سرطان تهاجمی سینه شدند.

هرسپتین خطر بازگشت بیماری را برای این بیماران تا نصف کاهش داد.