درمان سرطان مغز معمولاً توسط  تیمی از پزشکان انجام می شود و برای هر بیمار به نوعی خاص طراحی می شود. درمان سرطان مغز ممکن است شامل جراحی ، رادیوتراپی یا شیمی درمانی باشد که اغلب به صورت ترکیبی انجام می شود.

سرطان مغز می تواند از انواع مختلفی از سلولهای مغزی (سرطان اولیه مغز) بوجود آید یا هنگامی اتفاق می افتد که سلولهای سرطانی از سایر قسمتهای بدن به مغز گسترش یافته و متاستاز بدهند. سرطان های واقعی مغز مواردی هستند که در خود مغز بوجود می آیند. گریدهای سرطان های مغز میزان تهاجمی بودن سرطان را نشان می دهد. مرحله بندی سرطان های مغز میزان گسترش سرطان را نشان می دهد. در ادامه مقاله در سایت فروش کلاه گیس توضیحات بیشتری در این رابطه ارائه می شود.

علائم سرطان مغز متفاوت است اما اغلب شامل  ضعف، مشکل در راه رفتن و یا سرگیجه ، تشنج  و سردرد ، حالت تهوع ، استفراغ ، تاری دید ، تغییر در هوشیاری ، ظرفیت ذهنی ، حافظه ، گفتار یا شخصیت فرد بوده و بعضی از بیماران ممکن است دچار توهم شوند.

 درمان سرطان مغز چگونه است؟

معمولاً پزشک با هماهنگی یک تیم درمانی به معالجه فرد بیمار کمک می کند. آزمایش اولیه در این رابطه مصاحبه ای است که شامل سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی شخص توسط یک ارائه دهنده خدمات درمانی است. نتایج این تعامل تعیین می کند که آیا آزمایش های خاص دیگری نیز باید انجام شود یا خیر.

آزمایشات متداول برای تشخیص سرطان مغز شامل سی تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) است. این آزمایش دردناک نیست ، اگرچه گاهی اوقات برای ایجاد تصاویر بهتر از برخی ساختارهای داخلی مغز  لازم است یک ماده رنگی به داخل ورید تزریق شود.

آزمایش دیگری که به دلیل حساسیت بالای آن برای تشخیص تغییرات آناتومیک در مغز ، محبوبیت بیشتری پیدا کرده است ، MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) است. این آزمایش همچنین ساختار مغز را با جزئیات بهتری از CT نشان می دهد.

اگر آزمایشات شواهدی از تومورها یا ناهنجاری های موجود در بافت مغز را نشان دهند پزشکان دیگری مانند جراحان مغز و اعصاب و متخصصان مغز و اعصاب که در درمان بیماری های مغزی تخصص دارند ، برای تعیین اینکه چه کاری برای درمان بیمار باید انجام شود باهم مشورت می کنند.

گاهی اوقات ، با کمک جراحی یا وارد کردن سوزن  می توان نمونه بافتی را تهیه کرد تا به تشخیص کمک کند. سایر آزمایشات (شمارش گلبولهای سفید خون ، الکترولیت ها یا معاینه مایعات مغزی- نخاعی برای تشخیص سلولهای غیر طبیعی یا افزایش فشار داخل جمجمه) ممکن است توسط پزشک مراقبت های بهداشتی برای تعیین وضعیت سلامت بیمار یا تشخیص سایر مشکلات سلامتی انجام شود.

این آزمایشات کمک می کند تا بین شرایط سرطانی و غیر سرطانی مغز که ممکن است علائم مشابهی ایجاد کند (به عنوان مثال ، بیماری هیپل-لیندو یا بیماری های نخاع یا سیستم عصبی خارج از مغز) تمایز ایجاد شود.

آشنایی با علائم و روش های مختلف درمان سرطان مغز

راههای درمان سرطان مغز

برای درمان این سرطان یک برنامه درمانی برای هر بیمار اختصاص می یابد. برنامه درمانی توسط پزشکان متخصص سرطان مغز طراحی می شود و بسته به نوع سرطان ، محل آن ، اندازه تومور ، سن بیمار و وضعیت سلامت عمومی فرد ، درمان ها بسیار متفاوت است. بخش عمده ای از برنامه نیز با توجه به خواسته های بیمار تعیین می شود. بیماران باید گزینه های درمان را با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارند.

جراحی ، پرتودرمانی و شیمی درمانی عمده ترین روش های درمانی سرطان های مغز هستند. برنامه های درمانی غالباً ترکیبی از این روشهای درمانی را شامل می شود و معمولا جراحی تلاش می کند تا با برداشتن تومور از بافت طبیعی مغز ، تمام سلولهای تومور را از بین ببرد. در ادامه این روش ها شرح داده شده است.

عمل جراحی

عمل جراحی که شامل باز کردن جمجمه (کرانیوتومی) است ، غالباً به عنوان جراحی تهاجمی شناخته می شود تا آن را از رادیو جراحی غیرتهاجمی یا پرتودرمانی که در زیر توضیح داده شده است ، تشخیص دهید. بعضی از سرطان های مغز توسط جراحان غیرقابل عمل شناخته می شوند زیرا تلاش برای از بین بردن سرطان ممکن است باعث آسیب بیشتر مغز یا مرگ شود. با این حال ، یک سرطان مغز که توسط یک جراح غیرقابل عمل است ، ممکن است توسط جراح دیگری قابل عمل باشد. بیمارانی که تشخیص تومور مغزی غیرقابل جراحی دارند باید قبل از کنار گذاشتن درمان جراحی توسط چندین جراح ویزیت شوند.

پرتو درمانی

پرتودرمانی سعی دارد سلولهای تومور را با استفاده از پرتوی پر انرژی متمرکز بر تومور از بین ببرد تا توانایی سلولهای تومور را در عملکرد و تکثیر از بین ببرد. رادیوسرجری یک عمل غیر جراحی است که با استفاده از پرتوهای اشعه گاما یا اشعه X بسیار متمرکز صورت می گیرد.

تجهیزات مورد استفاده برای انجام عمل جراحی رادیویی در منبع تابش آن متفاوت است. توموتراپی نوعی پرتودرمانی است که در آن پرتو به صورت کاملاً دقیق و منفرد منتقل می شود تا تابش اشعه به بافت سالم را به حداقل می رساند.

شیمی درمانی سعی در تخریب سلولهای توموری با استفاده از مواد شیمیایی (داروها) دارد که برای از بین بردن انواع خاصی از سلولهای سرطانی طراحی شده اند. عوامل شیمیایی زیادی برای این منظور استفاده می شود. درمان های دارویی ویژه ای برای نوع خاصی از  سرطان مغز طراحی می شود و برای هر بیمار به صورت جداگانه تنظیم می شود.

به عنوان مثال ، بواکسیزوماب (آواستین) دارویی است که برای درمان گلیوبلاستوما (گلیوبلاستوما مولتی فرم) تأیید شده است. شیمی درمانی می تواند از طریق تزریق IV یا مایع مغزی – نخاعی انجام شود.

سایر گزینه های درمانی ممکن است شامل هایپرترمیا (درمان های حرارتی) ، ایمونوتراپی (سلول های ایمنی برای از بین بردن برخی سلول های سرطانی خاص) یا استروئیدها برای کاهش التهاب و تورم مغزی باشد. این موارد ممکن است به سایر برنامه های درمانی اضافه شود.

عوارض جانبی درمان سرطان مغز چیست؟

عوارض جانبی درمان سرطان مغز با توجه به برنامه درمانی (به عنوان مثال ، جراحی ، شیمی درمانی یا پرتودرمانی) و وضعیت کلی سلامت بیمار متفاوت است. اکثر برنامه های درمانی سعی در کاهش عوارض جانبی دارند. برای برخی از بیماران ، عوارض جانبی درمان سرطان مغز می تواند شدید باشد.

عوارض جانبی جراحی شامل آسیب به بافت طبیعی مغز ، تورم مغز و تشنج است. علائم دیگر شامل تغییر در عملکرد مغز مانند ضعف عضلانی ، تغییرات ذهنی و کاهش در هر عملکرد تحت کنترل مغز است. ترکیبی از این عوارض جانبی ممکن است اتفاق بیفتد. عوارض جانبی  بیشتر پس از جراحی  به چشم می آیند اما با گذشت زمان اغلب کاهش می یابند.

شیمی درمانی معمولاً سلولهای سرطانی که به سرعت در حال رشد هستند را تحت تأثیر قرار می دهد (آسیب می زند یا آنها را از بین می برد) اما بر روی بافت طبیعی نیز تأثیر می گذارد. شیمی درمانی معمولاً به صورت وریدی انجام می شود بنابراین داروها می توانند به بیشتر اعضای بدن برسند.

عوارض جانبی شایع شیمی درمانی حالت تهوع ، استفراغ ، ریزش مو و از دست دادن انرژی است. سیستم ایمنی بدن اغلب تحت شیمی درمانی تضعیف می شود که منجر به حساسیت زیاد به عفونت می شود. سیستم های دیگر مانند کلیه ها و اندام های تولید مثل نیز ممکن است در اثر شیمی درمانی آسیب ببینند ولی بیشتر عوارض با گذشت زمان کاهش می یابد.