شیمی درمانی سرطان پوست ( ملانوم و غیر ملانوم) ممکن است در موارد خاص توصیه شود  به عنوان مثال ، اگر سرطان سلول بازال یا سلول سنگفرشی با استفاده از جراحی یا سایر روش های درمانی سنتی ، مانند سرما درمانی ، درم ابریژن یا الکتریسیته و کورتاژ ، به طور کامل نتواند کارسینوما را از بین ببرد ، می توان از شیمی  درمانی استفاده کرد.

سرطان پوست شایع ترین سرطان در ایالات متحده است که سالانه بیش از ۳.۵ میلیون آمریکایی به آن مبتلا می شوند. سرطان های پوستی غیر ملانوما مانند سرطان سلول بازال و کارسینوم سلول سنگفرشی معمولا  گسترش نمی یابند و ممکن است بیش از یک عمل جراحی جزئی یا درمان موضعی نیاز نداشته باشند.

ولی ملانوم  که حدود ۲ درصد از کل سرطان های پوست را تشکیل می دهد  مسئول بیشتر مرگ های سرطان پوست است و ممکن است از طریق سیستم لنفاوی یا جریان خون به سایر اندام ها گسترش یابد و می توان با شیمی درمانی به بقاء این بیماران کمک کرد. در ادامه مقاله در سایت فروش کلاه گیس در این رابطه توضیحات بیشتری ارائه می شود.

انواع متداول شیمی درمانی برای سرطان پوست کدامند؟

شیمی درمانی ممکن است یک گزینه برای بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته پوست مانند سرطان سلول مرکل باشد که در جاهای دیگر بدن گسترش یافته است. داروهای ضد سرطان برای جلوگیری یا کاهش رشد سلولهای توموری که به سرعت تقسیم می شوند ، طراحی شده اند. داروهای شیمی درمانی مختلف به روش های مختلف کار می کنند آنها به طور عمده سلول های سرطانی را از بین می برند.

شیمی درمانی موضعی – داروهای شیمی درمانی موضعی ، مانند ۵-فلوئوروراسیل (۵-FU) به صورت کرم ، می توانند مستقیماً روی سطح پوست قرار بگیرند تا شرایط پیش سرطانی پوست را که به لایه های عمیق پوست نفوذ نکرده و به سایر اندام ها نفوذ نکرده را برطرف کنند. از آنجا که این نوع شیمی موضعی است عوارض جانبی بالقوه این داروها بر روی سایر اعضاء حداقل است.

شیمی درمانی سیستمیک – این روش درمانی معمولاً برای کارسینومای سلول پایه یا سلول سنگفرشی که از طریق سیستم لنفاوی گسترش یافته و به بافتها و اندام های دور دست رسیده است ، استفاده می شود. برخی از داروهایی که ممکن است به این منظور توصیه شوند شامل سیس پلاتین ، دوکسوروبیسین ، میتومایسین و ۵-فلوروراسیل (۵-FU) هستند. این داروها می توانند به طور بالقوه سرعت رشد سرطان را کاهش دهند و علائم را تسکین دهند.

شیمی درمانی سرطان پوست چیست و در چه مواقعی استفاده می شود؟

داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی سرطان پوست

رایج ترین دارویی که برای شیمی درمانی موضعی پوست استفاده می شود عبارتند از:

• ۵-فلوئوروراسیل (۵-FU)
• ایمیکویمود که سیستم ایمنی را برای درمان سرطان سلول پایه تحریک می کند.

رایج ترین داروهایی که برای شیمی درمانی IV استفاده می شود:

• سیس پلاتین
• ۵-فلوئوروراسیل (۵-FU)
• دوکسوروبیسین
• کپسیتابین
• توپوتکان
• اتوپوزید

رایج ترین دارویی که برای شیمی درمانی پوست استفاده می شود ویسمودگیب است.

عوارض جانبی احتمالی شیمی درمانی سرطان پوست

داروهای شیمیایی می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. این موارد به نوع و دوز داروهای داده شده و مدت زمان مصرف آنها بستگی دارد. از آنجا که شیمی درمانی سلولهایی را که به سرعت تقسیم می شوند تحت تاثیر قرار می دهد برخی از سلولهای طبیعی را نیز مانند سلولهای سرطانی تحت تأثیر قرار می دهد. عوارض جانبی احتمالی شیمی درمانی موضعی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• قرمزی پوست ، خارش و دردناکی در محل استفاده از کرم یا پماد  که پس از درمان از بین می رود
• عفونت ، که با کرم آنتی بیوتیک موضعی قابل درمان است
• افزایش حساسیت به نور خورشید ، که چند هفته پس از درمان ادامه دارد

اگر در طول درمان پوست شما ملتهب و دردناک شد با پزشک خودتان در میان بگذارید.

شیمی درمانی IV می تواند سلول های بسیاری از نقاط بدن را تحت تأثیر قرار دهد. عوارض جانبی به داروهای مصرفی بستگی دارد ، اما برخی از عوارض جانبی شایع شامل موارد زیر است:

• حالت تهوع یا استفراغ
• از دست دادن اشتها
• زخم های دهان
• اسهال
• ریزش مو
• احساس ضعف یا خستگی
• عفونت های ناشی از تعداد گلبول های سفید خون
• کبودی یا خونریزی آسان از تعداد پلاکت خون

این عوارض معمولاً پس از پایان درمان از بین می روند. بعضی از داروها می توانند اثرات خاصی داشته باشند که در بالا ذکر نشده است ، بنابراین حتماً با تیم مراقبت از سرطان در مورد عوارضی که دارید صحبت کنید.

غالباً روشهایی برای کاهش این عوارض وجود دارد. به عنوان مثال ، داروها می توانند به جلوگیری و یا کاهش حالت تهوع و استفراغ کمک کنند. هرگونه عوارض جانبی یا تغییراتی که هنگام دریافت داروهای شیمی درمانی مشاهده می کنید به تیم پزشکی خود بگویید تا به موقع درمان شوند.